Należy najpierw odpowiedzieć na pytanie: „czym są stałe stosunki?”.
Pierwsze wrażenie, mylne zresztą, skłania do określenia terminu ‘stały’ biorąc pod uwagę czas trwania stosunków między dwoma jednostkami prawnymi. Trzeba także uwzględnić inne kryteria, takie jak stały i regularny przepływ gospodarczy, brak ciągłości umów niezależnych, wykluczenie stosunków niestałych lub niepewnych i możliwość udowodnienia przez ofiarę zerwania stosunków pełnoprawności jej oczekiwań, co do ich stałości.Z wyjątkiem szczególnych przypadków, stosunek handlowy może być uznawany za stały poczynając od 18 miesiąca, jeśli pozostałe kryteria są wypełnione. Sad bada obecność stałych stosunków na podstawie poszlak : zrealizowanych inwestycji, przyznania wyłączności, popularności produktów, stanu zależności ekonomicznej ofiary zerwania stosunków lub gwarancji / wzrostu obrotu handlowego.
Umowa w formie pisemnej nie jest niezbędnym warunkiem do stwierdzenia stałości stosunków handlowych.
W jaki sposób określa się nagły charakter zerwania stosunków?
Nie wynika to z ustawy lecz z orzecznictwa sądów. Częściowe lub całkowite zerwanie stosunków jest uznawane za nagle, kiedy nie daje ono jego ofierze czasu niezbędnego do zreorganizowania swojej działalności i jeśli nie jest zakomunikowane na piśmie.Długość okresu wypowiedzenia jest ustalana w zależności od przypadku, który jest rozpatrywany indywidualnie. Przykładowo, rozsądnie jest zachować 6 miesięczny okres wypowiedzenia przy zerwaniu stosunków handlowych nawiązanych 5 lat wcześniej.
Nie jest rzadkością, ze sędziowie wyznaczają okres wypowiedzenia przekraczający ten, wstępnie wyznaczony w umowach.
Czym ryzykuje osoba nagle zrywająca stosunki?
– Naprawienie szkodyOsoba zrywająca stosunki w sposób nagły musi napa wic wyrządzona szkodę, wynikająca nie z samego w sobie zerwania stosunków, lecz spowodowana nagłością tego zerwania. Co do zasady, ofiara takiego działania może powoływać sie jedynie na utratę marzy (najczęściej brutto) odpowiadająca okresowi wypowiedzenia, który nie był respektowany, jak również stratom w sprzedaży, poniesionym kosztom i zwolnieniom personelu.
– Grzywna w wysokości do 2 milionów euro
Minister Gospodarki i Prokuratura mogą zwrócić sie do sędziego , by zasądził w stosunku do osoby zrywającej stale stosunki, zakaz prowadzenia działalności gospodarczej, zwrot należności oraz grzywnę, której wysokość maksymalna może wynieść do 2 milionów euro.
Minister i Prokurator mogą działać przeciwko sprawcy zerwania stosunków, nawet jeśli jego ofiara sie temu sprzeciwia! Ponadto (i jest to względna nowość), za każdym razem, kiedy korzystają z tego prawa, sprawca i ofiara musza być o tym wcześniej poinformowani.
– Naprawienie szkody osobistej i oddzielnej wspólników spółki – ofiary
Sad Kasacyjny potwierdził niedawno, ze wspólnicy mogą działać przeciwko kontrahentom ich spółki – ofiary nagłego zerwania stosunków handlowych, jeśli powołują sie na szkodę osobista i oddzielna od tej, która dotknęła spółki.
Udowodnienie tej szkody nie zawsze jest łatwe. Przykładowo, zobowiązanie do sprzedania swoich udziałów po cenie niższej niz. oczekiwana, z powodu strat jakie poniosła spółka na skutek nagłego zerwania stosunków handlowych, nie stanowi dla wspólnika szkody osobistej i oddzielnej.
By udało im sie osiągnąć zamierzony cel, wspólnicy nie powinni powoływać sie na szkodę, która jest konsekwencja tej, przez która ucierpiała sama spółka. Mogą tez utrzymywać, ze działanie sprawcy i wyrządzenie przez niego szkody w rzeczywistości było skierowane bezpośrednio wobec wspólników. W takim wypadku, powinni wykazać, ze zerwanie stosunków miało na celu spowodowanie problemów finansowych spółki poprzez nałożenie na nich dodatkowych obciążeń (takich jak zwiększenie kapitału) i/lub spowodowanie utraty przez nich kontroli. Jest to roszczenie wymagające sporego nakładu pracy.
Komentatorzy dostarczają licznych i bardzo precyzyjnych przykładów zerwania stosunków handlowych miedzy dwoma spółkami i ukazuje ryzyko, jakie na siebie biorą w praktyce spółki założone we Francji. W związku z ich własnymi praktykami w każdym sektorze działalności gospodarczej, każde przedsiębiorstwo zna ryzyko, jakie ponosi i musi być ostrożne, bez względu na to czy chodzi o jego dostawców czy klientów.
Spółki zagraniczne założone we Francji często odkrywają ten fakt swoim kosztem.